Zicht op zonnevlekken in zichtbaar en extreem UV-licht. Hier worden de heldere spiralen weergegeven die zich over de actieve zone uitstrekken.
Op 5 juni begon NASA het actieve gebied te observeren dat in de zon ronddraaide. De satelliet bleef toezicht houden, en noteerde groei, tot 17 juli maakte de plek een wending en verdween uit het zicht.
Het actieve gebied werd AR12665 genoemd. Het kostte haar 13 dagen om de geobserveerde route te voltooien. Zulke plekken komen vaak voor op de zon, omdat de ster zich verplaatst naar een periode met lagere activiteit (solaire minimum). Dit maakt deel uit van de standaard 11-jarige cyclus.
Onderzoekers merken dergelijke punten zorgvuldig op, omdat met hun hulp het interne mechanisme van stellair functioneren kan worden begrepen.
Op 9 juli verscheen er een gemiddelde flitser vanaf de plek. Dit zijn explosies op een ster, die energie en snelle deeltjes de ruimte in sturen. Ze was gekwalificeerd als type M1. Op 14 juli verscheen de tweede mediumflits van het type M2. Het duurde langer en verschanste zich gedurende 2 uur. Op dit punt trad ook een coronale massa-ejectie op toen de snelheid van 620 naar 466 mijl per seconde daalde.
Op 5 juli 2017 zag de Solar Dynamics Observatory dat het actieve gebied een bocht maakte. De reis duurde 13 dagen, tijdens welke verschillende uitbraken en de release van de coronale massa opgemerkt.
Deze observatie zal helpen om nauwkeurigere voorspellingen van zonnestormen en andere steractiviteiten te maken. Op 16 juli bereikte de coronale uitwerping onze planeet en kwam in contact met het magnetisch veld. De reis naar de zonnestorm duurde 2 dagen, wat leidde tot glans.
